Hoe meer ervaringen ik kan vastleggen hoe duidelijker het tijdsbeeld wordt.
‘De aankondiging van de komst van het eerste kleinkind in maart 2020 gaf mij een soort positief schild waardoor ik de negativiteit van corona beter aankon.’ Hannie Massen (59), adviseur informele zorg
‘Mijn vriend besloot plotseling na 7 jaar te vertrekken. Diezelfde dag kreeg ik bericht over een nieuwe baan. Het moest zo gaan. Ik ben sinds juli 2020 sociaal werker en geen dag voelt als werken. Het gaf me de luxe mensen te blijven ontmoeten in coronatijd, misschien wel meer dan de jaren voor corona. Het heeft me enorm geholpen en daar ben ik elke dag dankbaar voor geweest. In mijn privé kreeg ik nog wat nare situaties voor mijn kiezen, maar daar zonder partner mee omgaan heeft ervoor gezorgd dat ik mijzelf nu heel goed ken. Ik ben nog sterker dan ik dacht en ik geniet en lach elke dag!’ Nadja van Kessel (33), sociaal werker
‘Laat corona onze schepen zinken? Als gevolg van de covid regels is het niet rendabel om te varen. Hierdoor is het voortbestaan van onze rederij onzeker.’ Jurgen (57), sales marketing manager bij Boat Amsterdam
‘Het is alsof je alsmaar in een soort slaapstand door het leven gaat. Tijd verstrijkt als een daas. Ik kom niet uit bed. Ik dood de tijd met breinloos online vermaak. Na een week, na een maand, na een half jaar, voel ik me steeds leger. De lichtpuntjes, de waardevolle herinneringen verdwijnen, maar er komen geen nieuwe.’ Rosa Lilly (19), student
‘Ik weet het allemaal niet meer. Wat ik dacht dat zeker was, zakt weg onder mijn voeten. Wat ik dacht dat echt en waar was, blijkt nep, een façade, een wassen neus. Ik voel me verraden en verkocht door het leven, en het lijkt nog mijn eigen schuld ook.’ Alexandra (54), creatief ondernemer
‘Ik houd niet van deze stilte. Een stad zonder mensen is geen stad.’ Marjolein, schrijver
‘Het begin van corona was voor mij soms best moeilijk, vooral omdat ik in mijn werk en leven zo graag met mensen om ga. Tijdens corona besloot ik te switchen van baan en hoewel ik deze baan inmiddels niet meer heb, heeft het mij wel doen beseffen hoe belangrijk het is te kiezen voor mijzelf en op zoek te gaan naar mijn betekenis in deze maatschappij. Ik ben er heilig van overtuigd dat mijn hulp nodig is!’ Floris (41), op zoek naar een nieuw beroep
Tijdens deze periode heb ik geleerd om in het moment te leven en positief te denken. De pandemie heeft ervoor gezorgd dat we weer teruggeworpen werden op onszelf waaruit het besef ontstond dat je elkaar nodig hebt. Verdriet en boosheid mogen er ook zijn want dat maakt je tot wie je bent. Ik probeer het beste uit elke dag te halen. Wietske (67), vrijwilligster diverse ondersteuningswerkzaamheden
‘In het begin van de pandemie had ik het sterke gevoel dat het énige waarover ik controle had, de manier was waarop ik er mee om zou gaan. Ik had net een nieuwe fiets gekocht en heb mezelf gedwongen zo vaak mogelijk lange tochten te gaan maken. In een kleine 2 jaar heb ik 11000 km gefietst en werd me veel meer bewust van de schoonheid en diversiteit van de natuur in Nederland.’ Astrid (63), zzp-er autismecoach
‘Corona gaat nooit meer weg. Houden we dan dit soort maatregelen? In wat voor wereld zijn we terecht gekomen? Het maakt me moedeloos en bezorgd.’ Marjolijn (55), zzper
‘Wat mij het meest geraakt heeft in de corona periode is het verlies van intermenselijk contact. Vrienden, familie en collega’s; ik zag ze nauwelijks tot weinig of zelfs niet meer. Het thuiswerken met uitzicht op steen doet niemand goed. Ondanks dat heb ik zoveel gekregen. Een vast contract, nieuw huis, nieuwe vrienden. Het is ook een bijzondere tijd.’ Annelies (55), business analist
‘Ik zie mijn jonge jaren aan me voorbij trekken. De tijd waarin ik mijn dromen wilde waarmaken raakt op. Het leven dat ik voor mezelf had gehoopt staat in schril contrast met het leven dat ik nu leid. Ik denk vaak, wie was ik geweest als ik dat andere leven had kunnen leiden. Angst dat het straks voor mij te laat is om nog te kunnen genieten van de tijd dat ik jong ben.’ Franka (26), communicatiemedewerker natuurbeleid
‘Voor mij een tijd van ups en downs. In het begin ups, gedwongen vrij zijn was best even lekker. Maar door het jojobeleid had ik geen controle meer over mijn bedrijf. Het steeds maar weer open en weer dicht moeten heeft mij heel veel stress gebracht. Ik heb echt alles gegeven; mijn spaargeld, mijn pensioen, mijn bitcoins en mijn lichaam (de vaccinaties). Mijn emoties gingen van blij naar vrij naar machteloos en boos. De hele situatie heeft me nu strijdlustig gemaakt maar van mijn ego blijven ze af!’ Brenda Halsema (49), eigenaar kapsalon Inner Peace
‘Misschien vanwege mijn leeftijd en levenservaring, waaronder leren omgaan met tegenslagen, ervaar ik corona vooral als een waardevolle tijd. De warmte en betrokkenheid van de mensen om mij heen, meer tijd voor al mijn projecten. Het enige wat ik als alleengaande echt mis, is letterlijke aanraking, lekker knuffelen.’ Margreet (67), publicist, amateurhistoricus
